o hejnale mariackim

Przeczytaj uważnie tekst:

"O hejnale mariackim"

Późną nocą trębacz z mariackiej wieży przemierzał krakowski rynek.

Zazwyczaj spał jeszcze o tej porze, ale dziś dręczyły go jakieś złe przeczucia.

Czasy były niespokojne, tatarskie hordy pustoszyły polskie ziemie, paląc miasta i

bezlitośnie mordując ludzi.

Niewesołe myśli towarzyszyły staremu trębaczowi, kiedy po krętych

schodach mozolnie wdrapywał się na wieżę kościoła Mariackiego. Stanąwszy

wreszcie na szczycie, odetchnął głęboko i bacznie rozejrzał się wokół. W dole

leżał Kraków pogrążony we śnie.

Wkrótce trębacz zasnął, przyciskając do piersi swoją trąbkę. Drzemał

krótko: jakieś odgłosy sprawiły, że otworzył oczy i zerwał się na równe nogi.

Podszedł do okienka, spojrzał w dół i zdrętwiał. To Tatarzy zbliżali się do bram

miasta!

Przycisnął trąbkę do ust i z całych sił zagrał hejnał mariacki, najgłośniej jak

potrafił.

Głos trąbki zwiastował jakieś nieszczęście i wzywał do walki. Pojęli

krakowianie: to wróg stoi u bram miasta. Co tchu rzucili się ku miejskim murom.

Kto żyw, stanął do obrony i wkrótce rozgorzała walka na śmierć i życie. A nad

Krakowem wciąż rozbrzmiewał hejnał, zagrzewając ludzi do walki, niosąc im

otuchę i nadzieję.

Tatarzy szybko spostrzegli, kto dodaje krakowianom sił w walce. Zaraz też

najlepsi łucznicy zaczęli mierzyć do postaci na szczycie wieży. Poszybowały

strzały, a jedna z nich ugodziła dzielnego trębacza. Urwał się w pół hejnał i cisza

zaległa nad miastem.

Jednakże pamięć o bohaterskim czynie starego trębacza żyje do dziś. Na

pamiątkę tego wydarzenia, co dzień ze szczytu mariackiej wieży rozlega się na

cztery strony świata niedokończony hejnał, taki sam jak ten, który przed kilkuset

laty przerwała tatarska strzała.

Kiedy i gdzie dzieją się wydarzenia opisane w utworze?

Co zobaczył trębacz gdy obudził się?

Co zrobił trębacz, ujrzawszy wrogów?

Do czego wzywał hejnał z wieży mariackiej?

Co stało się z trębaczem?

Co dzień ze szczytu mariackiej wieży: