PODSTAWY 2

Cele ogranizacji nie są wzajemnie sprzeczne.

Wg Hersey’a i Blancharda nie istnieje najlepszy styl przywództwa.

Nie jest możliwe wyznaczenie jednego najlepszego sposobu zarządzania organizacją.

Najważniejszym elementem modelu kultury organizacji wg E.Scheina są założenia podstawowe

Każdy manager musi realizować wszystkie dziesięć ról wg H.Mintzberga.

Każda grupa przechodzi przez 4 fazy rozwoju grup i zespołów (kontynuowanie się, szturmowanie, normowanie i działanie).

Najlepszym stylem kierowania wg Blake’a i Mouton jest styl 9.9.

 W przypadku pracy lekarza zastosowana zostanie przede wszystkim kotrola wstępna.

Wraz ze wzrostem stopnia centralizacji sprawność jej funkcjonowania spada.

Każda organizacja musi wcześniej czy później upaść.

Ujednolicenie sposobów postępowania wiąże się ze wzrostem stopnia formalizacji.

Dobra znajomość funkcji rzeczowych jest warunkiem koniecznym awansowania danej osoby na stanowiska kierownicze wyższego szczebla.

W centrum przygotowującym loty kosmiczne (np. NASA) będzie występować kultura wszystko albo nic

(twardych facetów – touch guy macho) wg Deala I Kennedy’ego.

Planowanie to zadanie dla kadry kierowniczej najwyższego szczebla.

Strategie na poziomie rodzajów działalności determinują strategię na poziomie całego przedsiębiorstwa.

Z punktu widzenia teorii oczekiwań, jeśli osiągnięcie celów organizacji prowadzi do zaspokajania celów indywidualnych pracowników, to zwiększa to ich motywację.

W kontekście coraz większej złożoności i dynamiki otoczenia zależności w między elementami modelu organizacji wg Leavitta powinny być coraz silniejsze.

Wraz ze wzrostem wielkości organizacji stopień jej centralizacji obniża się.

Liczba komórek sztabowych na najwyższych szczeblach hierarchii wiąże się stopniem centralizacji. 

Najważniejszą funkcją zarządzania jest planowanie. 

Wszystkie potrzeby opisane w piramidzie potrzeb A. Maslowa mają charakter deficytowy, który można zaspokoić. 

Aby kontrolować należy ustalić kryteria pod względem, których będziemy kontrolować, normy, mierniki i sposoby reakcji na ewentualne odchylenia.

Można mówić o różnym znaczeniu poszczególnych funkcji zarządzania w zależności od szczebla hierarchii do którego przepisany jest manager. 

Identyfikowanie się członków zespołu z celami organizacji jest gwarancją wysokiej efektywności i skuteczności działań tego zespołu.

Istnieje zestaw cech, który predestynuje kogoś do przywództwa.

Wraz ze wzrostem rozpiętości kierowania struktura danej organizacji będzie stawać się bardziej smukła. 

Wszędzie wynagrodzenie pieniężne jest gwarancją wysokiej wydajności.

Zasadniczą wadą przywództwa charyzmatycznego jest jego związek z teorią cech przywódczych.

Typy struktur organizacyjnych pod względem elastyczności (możliwość reagowania na zmiany w otoczeniu) można uszeregować od najmniej elestycznej do najbardziej w nastepujacy sposób: struktura funkcjonalna < struktura dywizjanalna < struktura macierzowa.

Struktura mechanistyczna nie sprawdzi się w otoczeniu dynamicznym ze względu na swoją niską elastyczność.

O zastosowaniu struktury dywizjonalnej decyduje obecność zdywersyfikowanego programu produkcji.

. O zastosowaniu struktury macierzowej decyduje obecność zdywersyfikowanego programu produkcji.

Struktura organizacyjna nie sprawdzi się w otoczeniu stabilnym ze względu na wysokie koszty ogólne jej funkcjonowania