TESTLÄR "Katlı cümlӓ"

Yazın erinä geldi yaamurlu güz.

Bostanda büüyän kabak, karpuz hem kaun kökenneri – hepsi biri-birinä karışmıştılar.

Sabaaländän bütün gün hava hiç açılmadı.

Bu aftada gök hiç gürlämedi.

Soruş nışanı

Nokta hem virgül

Virgül, iki nokta hem çizgicik

Şaşma nışanı

Pavli, Miti hem Stepu şkolanın aulunda fidan dikärdilär.

Büük kasabalarda binnärlän insan yaşêêr.

Derä boyunda otlar eşererlär.

Oli, şkolaya gideceykän, aynaya bakındı.

Bibliotekadan Kati bir meraklı kiyat kendisinä ayırdı.

Başçada sade biberlerä lääzımdı su dökmää.

Simu bir ihtiara yolda yardım etti aar torbasını taşımaa.

Çiçeklerin üstündä kuannar toplanmıştılar, dönüşärdilär, uçuşardılar.

Çocuklar sport meydanında hızlı gezinärdilär, kaçınardılar, atlaardılar.

Derä boyun başçasında skolacılar kazdılar eşil kartofileri, laanaları, hıyarları, morkovaları.

Biyaz, sarı hem kırmızı bulutlar, gün kauşarkan, göktä peydalanmışlar.

Poyrazdan esän lüzgär denizin eşil sularını dalgalandırêr.

Üülendä hava açıldı, güneşli oldu, yısındı.

Heryılın ilkyazında başçamızda anam eker suan, sarmısak, morkova hem hıyar.

Moldovada dostçasına yaşêêrlar moldovannar, gagauzlar, bulgarlar, ruslar hem başka milletlär.

Çoktan, pek çoktan, evel vakitlarda, insan zapetmiş ateşi.

Ansızdan hava açıldı, da güneş çıktı.

Can tatlı, ölmää kimsey istämeer, hepsi isteer yaşamaa. (D. Kara Çoban)

Bir gün bulutlu göktä çimçirik çaktı, ama gök gürlämedi.

Köprü ölä dardı, ani yoktu nicä ondan taligaylan geçmää.

Başçada bütün yaz güllär açtılar, hem fidannar eşerdilär.

Ee, şeytana tıka kapuyu, o pençere- dän girer. (D. Kara Çoban)

Gecä alçaklara duman konmuş, neçinki lüzgär üülenä dönmüş.

Bän sevinerim, ani bana deyni benim anam çok zaamet yapêr.

Karşı, gibi, için, kadar

Hem, da, ne...ne

Eşil, kara, üüsek, alçak

Benim, onun, senin, onnarın

Ya, yada, eki (yada), ba, osa, ba...ba

Ev, el, yaz, kol, toz, tuz, gök, buz

-lan, -län, -dan, -dän, -nan, -nän

Yap, gel, yat, git, çık, aç

Hem, da, ne...ne

Ya, yada, eki (yaki), ba, osa, ba...ba

Ama, sa, sä

Aç, sus, koy, say

Dädunun evi tuzdanmış, babunun da mercimektänmiş (masaldan).

Üürenici Andrey uroklarda hiç lafetmääzdi dostunnan, angısı oturardı onunnan yanaşık.

Ah, tarafım, tarafım, erin eşil korafı! (D. Kara Çoban)

Geçmeer çok vakıt, pınara geler iki dev adamı (masaldan).

Dostluun paası belada belli olêr.

Gün kauştu, aaçların hem gümelerin gölgeleri kaybeldi.

O açık duydu, nicä onun kollarının hem ayaklarının damarlarında kan hızlı örüyer (D. Kara Çoban).

Kurunun yanında yaş ta yanar (söleyiş).

Gökü genä kara bulutlar örttülär, da çeketti yaamur yaamaa.

Eşek durgundu orada, neredä hemen şindi koyunnar durardı.

Ateş yanmayan erdä tütün çıkmaz (söleyiş).

Bay Kosti yazı-kışı giiyärdi bir yama- yama üstünä dimi (S. Bulgar).

Gökü genä kara bulutlar örttülär, da çeketti yaamur yaamaa.

Eşek durgundu orada, neredä hemen şindi koyunnar durardı.

Ateş yanmayan erdä tütün çıkmaz (söleyiş).

Bay Kosti yazı-kışı giiyärdi bir yama- yama üstünä dimi (S. Bulgar).

Açan tokada urdular birkaç kerä, bän açtım onu ardınadan.

Güzün çevizlerin eşil kabukları çatlêêrlar.

Kırlar şişedän, annıklar meşedän (bilmeycä, pençerä).

Aynaya bakmadaan, kendi burnunun ucunu yok nasıl göräsin.