Матеріал до уроку польської мови на тему "Польські казки та легенди. Легенда про королеву Ядвігу"

Dawno temu do Polski przybyła młoda i piękna królewna węgierska Jadwiga i została żoną króla Władysława Jagiełły. Jako królowa Polski ona zamieszkała w Krakowie. Pokochała to miasto i codziennie spacerowała po krakowskich uliczkach, postanowiła oddać wszystko, co miała, na ulepszenia Uniwersytetu Krakowskiego, a także na budowę nowego kościoła.

Ludzie z radością znaleźli odpowiednie miejsce pod budowę i rozgłosili, że szukają do pracy wielu budowniczych.

Z całego królestwa zaczęli przybywać chętni do pracy dla budowy. Wśród nich był młody budowniczy, który miał zajmować się ciosaniem kamiennych bloków. Codziennie ciężko i sumiennie pracował i nawet nie wiedział, że królowa często obserwuje pracujących mężczyzn. Cały Kraków ogarnęła radość, że tak szybko powstaje taki piękny kościół.

Jednak pewnego dnia młody budowniczy spóźnił się do pracy, a potem cały dzień pracował zamyślony, nie uśmiechając się, nie podśpiewując. Nie usłyszał nawet, jak na placu budowy pojawiła się królowa Jadwiga. Wszyscy ludzie wstali ze swoich miejsc, aby pokłonić się, tylko ten jeden budowniczy siedział i ciężko wzdychał, nie zauważając, co robią inni ludzi. Jadwiga zauważyła zasmuconego mężczyznę i podeszła do niego pytając:

- Co się stało, dobry człowieku?

Budowniczy podniósł głowę, a przed nim stoi królowa. Budowniczy od razu pokłonił się nisko i mówił:

- Pani, mam w domu bez opieki chorą żonę i dzieci. Nie mam pieniędzy nawet na to, żeby wezwać do niej lekarza.

Królowa podeszła bliżej do młodego budowniczego, postawiła stopę na obrabianym kamieniu, dostała od swojego bucika coś złote i podała to budowniczemu.

- Weź to, dobry człowieku, i wezwij lekarza do swojej żony - powiedziała uśmiechając się i odeszła.

Młody budowniczy od razu pobiegł do domu, a następnego dnia  wrócił szczęśliwy do pracy, bo jego żona czuła się już dobrze. Ochoczo pracował, a kiedy zobaczył ten kamień, na którym królowa oparła nogę, jego ręka zamarła w powietrzu. Na tym kamieniu widniał odcisk królewskiej stopy.

- To niemozliwe! - wykrzyknął – Popatrzcie, ludzie, to niewiarygodne!

Wszyscy ludzie zebrali się wokół kamienia i patrzyli ze zdziwieniem. Ktos z nich mówił:

- Nasza królowa zostanie świętą. Nawet kamienie staje miękkim pod jej stopami.

Widząc cudowny odcisk cały Kraków wpadł w zachwyt. Każdego dnia mieszkańcy przychodziły na plac budowy, żeby popatrzeć na to kamienie. Ludzie kazali zostawić ten kamień i wmurować jego w ścianę nowego kościoła, aby nawet po wielu latach ludzie mogli oglądać cudowny odcisk stopki królowej.

I tak jest do dziś - kamień możemy zobaczyć w jednym z krakowskich kościołów, a dobra królowa Jadwiga została świętą.